De medina in Fez
Slenterend door de medina van Fez in Marokko laat onze gids Amin ons de mooiste plekken en bezienswaardigheden zien. We genieten van de kleurrijke winkeltjes waar geurige kruiden en specerijen zijn uitgestald. Even later lopen we door smalle steegjes waar de indrukwekkende houten deuren opvallen.
Op het eerste gezicht ziet alles er hetzelfde en een beetje armoedig uit. Amin vertelt dat achter deze deuren de mooiste paleisjes verscholen liggen. “Eigenlijk net als bij de mens”, zegt hij. “Bij ons kun je ook niet aan de buitenkant zien wie we diep van binnen zijn en wat we werkelijk denken en voelen.”
Vanaf de minaretten van de talrijke moskeeën die de medina rijk is, horen we de imam oproepen voor het gebed. Amin legt uit dat de imam de leider van een geloofsgemeenschap is, maar dat de rangorde voor Allah (God) niet belangrijk is. Alleen Allah kan in het hart van de mens, dus achter onze voordeur, kijken. De schoonmaker die elke dag de vloeren van de moskee poetst kan meer toegewijd zijn dan de hoogste imam. Allah oordeelt niet, we zijn geschapen uit één ziel, voor Hem zijn we allemaal gelijk.
Amin vraagt of wij de Koran hebben gelezen. Het heilige boek van de Islam is een inspiratiebron en een gids waar prachtige universele wijsheden in opgetekend zijn. Hij vindt het jammer dat de Koran vaak geassocieerd wordt met strenge regels en voorschriften.
'Hoe tolerant is ons beleid'
Hij vertelt dat gelijkwaardigheid en tolerantie essentiële waarden zijn in de Islam. Ik vraag aan Amin of deze twee waarden niet tegenstrijdig zijn. Het woord tolerantie wekt bij mij gemengde gevoelens op. Opgevoed met de waarde 'Heb je naaste lief als jezelf' heb ik me altijd verwonderd over het begrip tolerantie. Als er gelijkwaardigheid is, is het dan nodig om verdraagzaam te zijn? Gaat tolerantie niet uit van ongelijkwaardigheid en kan dit niet alleen bestaan binnen de afbakening van denkpatronen en gewoonten? Zou het begrip tolerantie bestaan als we in plaats van ons vast te houden aan allerlei normen we vertrouwen op onze waarden? Amin antwoordt dat we in deze wereld blij mogen zijn met tolerantie omdat het eenheidsbewustzijn nog lang niet ingedaald is in ons collectieve bewustzijn.
Wandelend door de medina denk ik aan alle vluchtelingen, onze naasten die ontheemd en getraumatiseerd in ons land een eigen plek proberen te vinden. Mensen met ambities, verlangens en dromen. Kwetsbare mensen die vrijwel gelijk na aankomst een integratietraject moeten volgen om zich zo snel mogelijk aan te passen aan onze cultuur en samenleving. Hoe tolerant is ons beleid? En hoe heb ik deze naasten lief wanneer ik geconfronteerd word met oncomfortabele situaties? Stof tot nadenken...
Aan het einde van onze rondleiding drinken we muntthee bij de beroemde Abdullah met zijn roze tulband. Zelfs de Koning van Marokko is bij hem op bezoek geweest en heeft zijn thee gedronken. Abdullah is een ware alchemist, hij bereidt zijn muntthee uit vijf verschillende soorten munt en andere kruiden. Wat een heerlijkheid al die verschillende smaken.
Marleen Vulic