Heraclesfan Theo Vos bepaalt zijn route het liefst via de kerktorens
Theo Vos volgt Heracles in de KKD, op de fiets.
Almelo - "Heracles moest het in Eindhoven opnemen tegen de plaatselijke, blauwwitte FC. Wat inhield dat ik een kleine 170 kilometer moest fietsen om de wedstrijd te kunnen bijwonen en wat ook inhield dat ik wederom naar Arnhem moest op donderdag met een temperatuur van 6 °C. Inmiddels kan ik de weg via Laren, Zutphen en Dieren wel dromen, dus koos ik voor Holten, Deventer (voor het station langs) en Apeldoorn. Wel iets omfietsen, maar zoals gezegd is het weer eens iets anders en van een beetje afwisseling word je nooit slechter. De Wierdense brug lag 's morgens nog in een gordijn van mist en dat gordijn bleef tot Deventer als een vitrage uit de jaren '70 voor mij hangen. In de verte ontwaarde ik het schijnsel van een rood achterlicht, wat mij al zingend spontaan tot het nummer van Hazes bracht. 'Ik zie het rode licht, de gordijnen zijn gesloten voor mij'. Bij de tweede zin gaf ik het echter al op, want het nummer gaat helemaal niet over het achterlicht van een fiets of over een gordijn van mist. Als geboren Amsterdammer weet ik natuurlijk dat het over een beddenverkoopster gaat, waar de volkszanger 'een beetje verliefd' op is geraakt en dat het voornamelijk mannen zijn die belangstelling tonen in zo'n koopje van topkwaliteit. Eenmaal onderweg gaan de gedachten soms alle richtingen op.''
Ergens voor Apeldoorn krijgt Theo gezelschap van een oude vriend, "Ik had hem al maanden niet meer gezien en als vanuit het niets fietste hij plotseling naast mij in het gras. Mijn vriend is geen spraakzaam type, wat ik overigens niet echt erg vind. Na een uurtje fietsen vond hij het opeens genoeg en was ik weer alleen. Ik keek nog achterom en vroeg mij af of hij wellicht was gevallen, maar gelukkig lag er niemand plat in het gras of op de weg. De reden was even simpel als doeltreffend, de zon verloor het van het opkomende dichte wolkendek en mijn schaduw verdween net zo snel als hij gekomen was. Mijn schaduw is duidelijk een mooi-weer-fietser.''
Op de dag van de wedstrijd was het 3°C, maar gelukkig voor mij met een noordoosten wind wat uiteraard een meevaller is als je naar het zuiden fietst. Ik ging van Arnhem, via Nijmegen naar Eindhoven. Onderweg kwam ik langs mooie dorpjes als Malden, Heumen, Beers, Mill en het prachtige Linden. In het Brabantse land is het fijn fietsen en je oriënteren is vrij eenvoudig omdat de vele kerktorens hoog boven het landschap uitsteken. Zo rond 17.00 uur stond ik bij het stadion van FC Eindhoven, waar ik superleuk werd ontvangen.''