Gelukkig hij leeft nog!
Het is al weer een aantal jaren geleden dat ik mijn eerste ontmoeting had met Eric Hochstenbach (67). Gewoon op een zaterdagmiddag in een van de oudste cafés van Hengelo. Mijn eerste indruk was dat hij teveel gedronken had, want hij sprak met dubbele tong en ik kon hem amper verstaan.
Een man van middelbare leeftijd met een aangeboren beperking en D.C.D. zo bleek later. Die eerste ontmoeting heeft er toe geleid dat wij elkaar nu maandelijks, zeker twee keer per maand, treffen bij Restaurant Nationaal aan het Burgemeester Jansen plein te Hengelo. Café Nationaal, de huiskamer van Hengelo en bij uitstek de ontmoetingsplek voor Hengelose senioren. De plek waar de verhalen van en over Hengelo, het verleden en heden worden besproken. De plek van schrijvers en dichters, van filosofen, kunstenaars en creatievelingen maar ook van mensen zoals u en ik. De 'Verhalenverteller' van Old Hengel kan hier zijn voordelen doen door te luisteren en de verhalen over het heden en het rijke verleden van de Metaalstad vast te leggen.
Levensverhaal
Eric probeerde mijn aandacht te trekken, en zijn eerste uitdaging naar mij was, je luistert niet naar mij. Ik maakte hem duidelijk dat ik hem niet verstond en vroeg hem langzamer te spreken. Gaandeweg leerden we elkaar beter kennen. Eric vertelde van de last die hij zijn hele leven al met zich meedroeg. De aandacht die hij vroeg en maar niet kreeg. Het was en het is nog steeds een aanklacht tegen ons, de samenleving die weinig tot geen begrip toont voor mensen zoals Eric. Hij wil zeer zeker aandacht voor zichzelf maar hij is er nog meer en meer op uit om aandacht te vragen voor zijn lotgenoten.
Beperking
Kort na zijn geboorte kwamen zijn ouders tot de ontdekking dat hij allerlei gebreken vertoonde. Eerst leken dat uitsluitend motorische beperkingen, maar later bleek ook dat hij lichamelijk niet helemaal in orde was. Maar ook zijn spraakgebrek heeft zijn hele leven lang problemen veroorzaakt. Eric werd en wordt nog steeds bestempeld als een gecompliceerd individu. Leven met beperkingen levert vooral problemen op en daar voelt men zich niet prettig bij. De grote, voor Eric boze, buitenwereld toont weinig tot geen respect voor hem en zijn lotgenoten. Waardering voor zijn manier van leven ervaart hij maar in zeer mindere mate.
Strijdlustig
Toch hebben de maandelijkse ontmoetingen in de Hengelose Hoeskamer er zeker toe bijgedragen dat hij zijn strijd niet is gaan staken. Hier vond hij wel begrip en verkreeg hij aandacht waar hij zo naar snakte. Aan de stamtafel bij Jose & Riekie hebben gesprekspartners, die wel moeite deden Eric te begrijpen en te verstaan, Eric gestimuleerd om juist niet op te geven maar de strijd aan te gaan tegen de vijandige buitenwereld. De wereld van bureaucratie, discriminatie en onbegrip. Eric komt mede op voor de twee miljoen mensen in Nederland met een beperking. En het mag duidelijk zijn dat hij door blijft gaan in de strijd die hij zijn hele leven al heeft gestreden. Inmiddels is er nu ruim een jaar een Minister van Gehandicaptenzaken (Rick Brink), ook hij is de mening toegedaan dat men met, en niet over de mensen met een handicap moet praten.
Weinig aandacht
Het was, is en het blijft voorlopig nog wel zo dat er te weinig aandacht voor de situatie voor mensen met een handicap blijft. In Nederland is er op veel terreinen nog te weinig aandacht voor de situatie voor mensen met een beperking. Kijk maar hoe het gaat in de woningbouw, de arbeidsmarkt, infrastructuur en media. Het initiatief om een Minister van Gehandicaptenzaken te benoemen was destijds een initiatief van de omroep KRO – NCRV. Wel nu, daarin is men geslaagd, de benoeming van Rick Brink, tot Minister van Gehandicaptenzaken.
Aandacht voor Eric
Diezelfde aandacht mag nu ook wel gegeven worden aan Eric Hochstenbach door hem een podiumplek te geven. Want welke persoon met een aangeboren beperking en met een jarenlange strijd, bekostigt uit eigen zak het uitgeven van een boek? Het kreeg als titel: 'Gelukkig ik leef nog'. De Minister van Gehandicaptenzaken wil dat er meer mensen met een beperking in de media verschijnen. Wel nu hier is hij, Eric Hochstenbach, het Twentse boegbeeld voor mensen met een handicap. De landelijke pers en zeker de regionale pers RTV Oost zou Eric eens in beeld moeten brengen. Aandacht verdient Eric zeer zeker.
Bestellen
Het boek is te bestellen via mail: hochstenbach_eric@hotmail.com. Kosten € 17.50 excl. verzendkosten
Foto en tekst: Martin Meijerink