Een pak regels
Iedere morgen begin ik de dag met een wandeling langs het mooiste plekje van Nijverdal, het Gagelmansvennegie. Het vennetje: de lofzangen over dit bijzondere plekje zijn niet aan te slepen. In foto's, verhalen, wie leerde hier niet schaatsen, schilderijen, tekeningen, filmpjes, liederen, gedichten. Aan het begin van het pad langs het vennetje staat sinds een paar jaar een prachtig gedicht van ons aller Johanna van Buren. Vanuit de zaal van het uitvaartcentrum, heb je een wonderschoon doorkijkje over het vennetje. Een uniek plekje. Ik weet dat ik niet de enige ben die verknocht is aan dit stukje natuur. Een stukje geschiedenis. Een stukje cultuur.
Op donderdag zijn daar de Vennekearls, die zich bezighouden met het onderhoud van het ven in het Doktersbos. Ze hakken en zagen, knippen en snoeien, ruimen en vegen. Ze voelen zich verantwoordelijk voor hun Vennegie en spreken je aan als je je niet aan de regels houdt. De groep heeft in 2019 de Landschapsprijs van Overijssel gewonnen. Een kroon op hun werk.
Nu wil gemeente Hellendoorn het beheer en onderhoud van twee rijksmonumenten en twee natuurgebieden aan Landschap Overijssel overdragen. Het gaat om de molen de Hoop en de watertoren van Ten Cate, een stuk bos aan de Knollenhaarweg in Hellendoorn én het Gagelmansven in Nijverdal.
De vrijwilligers zijn ontdaan: Waarom? Het gaat toch goed zo? "Korte lijnen, beperkte kosten, kennis van zaken, advies van Staatsbosbeheer, continuïteit", schrijft het IVN in een bezorgde brief aan de gemeenteraad.
De gemeente meent dat Landschap Overijssel "veel betere kansen heeft de broodnodige subsidies binnen te halen". Nu gaan bij mij de alarmbellen rinkelen. Ik moet denken aan wat een voormalig politicus mij vertelde naar aanleiding van de sluiting van de mountainbikeroutes in natuurgebied de Sallandse Heuvelrug dit jaar: "We dachten met onze aanvraag om natuurgebied te mogen worden een pak geld uit Europa op te kunnen halen, dat viel tegen in plaats daarvan kregen we een pak regels.'
weedebee