Na 48 dienstjaren nu met pensioen
Het is al ver na 18.00 uur; in de werkplaats van PCA-garage Tijkorte in Denekamp is nog één man aanwezig. Een krat met spullen staat op de grond. Alfons Mensink (64) is zijn werkplek op aan het ruimen. Hij kijkt nog een keer rond. "Ja, het is bizar. Morgen ben ik hier voor het laatst en dan neem ik afscheid van m'n collega's en van de klanten."
DENEKAMP - Alfons Mensink is geboren in Tilligte, hij is in deze omgeving beter bekent als Alfons van de Schalman. Na ruim 48 jaar is het voor hem mooi en bijzonder geweest. Zijn vrouw heeft hem al gezegd: "Alfons, nu kan jij je werkschoenen omruilen voor klompen."
Hij is zestien jaar oud wanneer hij de schoolbanken omruilt voor een baan bij het garagebedrijf Tijkorte in Denekamp. Na zijn opleiding aan de Ambachtsschool in Oldenzaal waar hij autotechniek studeerde kwam hij bij de gebroeders Jan en Herman Tijkorte in dienst.
Het was in die tijd een komen en gaan van klanten uit heel Nederland. Beroepsmilitairen, in Duitsland gelegerd dicht over de grens, waren de vaste klanten die zich om de twee jaar te goed deden aan de nieuwste Simca modellen. Voor het bedrijf een zeer lucratieve handel.
"Als jeugdige monteur was ik nieuwsgierig ten aanzien van de ontwikkelingen op autogebied. Ik ben altijd bereid geweest opleidingen over de nieuwste benzine- en dieselvoertuigen te volgen. Ik ben door de jaren heen meegegroeid met het autobedrijf, ook later toen Martin Tijkorte de zaak van zijn vader overnam. Ik kwam van de Ambachtsschool en had dus al de nodige theorie van auto's geleerd. Maar ik heb me in de praktijk nog veel meer aangeleerd. Er waren toen nog geen computers; we werkten nog met kaartjes." In de jaren '90 deden de computers hun intrede. "Ook daar moesten we aan wennen, het was pionieren.”
Alfons leerde veel over de techniek en fungeerde als tussenpersoon tussen collega’s in de werkplaats en de klanten. "Dat waren gouden tijden. Veertien monteurs in de garage en dagelijkse bezetting op de receptie. We hadden soms wachttijden van vier of vijf weken voor er een nieuwe auto kon worden afgeleverd." Alfons werpt zich op als het aanspreekpunt en bouwt met de klanten een goede en vaste relatie op. Hij volgt diverse cursussen.
Er veranderde veel in de autowereld. Auto’s hebben minder vaak onderhoud nodig, elektronica doet zijn intrede. Alfons “Als mensen met storingen komen wordt eerst de laptop aangesloten. Dan is precies te zien wat er aan de hand is.” Het werk in de werkplaats was zijn passie. “Met mensen omgaan vindt ik super leuk, heb ook graag mensen om me heen. Je krijgt een band met veel vaste klanten. Je bent een tussenpersoon, je hebt te maken met collega’s, de monteurs, de receptioniste en de klant”. Mooi werk! Heel mooi werk.
Op de vraag wat nou de grootste verandering is geweest in zijn werkomgeving antwoordt Alfons: “Ik denk de intrede van dieselmotoren in 1977. En nu, 48 jaar later, is de diesel bijna taboe geworden.” Ook het introduceren van de katalysator, in 1986, was een grote verandering volgens Alfons. Hij zegt nadenkend: “En nu is steeds meer het elektrische rijden in opkomst. Ook best een grote verandering, vooral ook voor de monteurs.”
Op 1 oktober neemt Alfons afscheid van zijn werk, zijn passie en van zijn collega's. Zal hij zich gaan vervelen? Alfons: "Nee hoor. Ik ga eerst een half jaar niets doen. We gaan de goede tijd in, we zijn van plan om er veel op uit te gaan met de caravan. Alfons heeft een oldtimer; een oude Talbot uit 1983 en die krijgt aandacht. En er liggen thuis genoeg klusjes op hem te wachten, "dus ruil ik mijn werkschoenen in voor klompen! En we hebben samen mijn vrouw en ik een vakantie naar Frankrijk al gepland." De redactie wenst je mooie en gezonde pensioenjaren!
